Aflevering 1: Met Stad en Ziel - Hetty D'Andrea en Gerritjan van Klompenburg (D'Andrea in Zwolle)

Deze aflevering gaat over een gepassioneerd restauranteigenaar Hetty, die samen met haar man Pietro en gastheer Gerritjan sinds 2018 het Italiaans restaurant 'D'Andrea' 'runt' in hartje Zwolle. Pietro doet niets liever dan koken voor zijn gasten waarbij elementen als 'beleving' en 'je thuis voelen in zijn restaurant' nog écht op nummer 1 staan. De lockdown gooide flink roet in het eten. Desondanks hebben Hetty, Pietro en Gerritjan deze situatie weten om te zetten in een uniek concept: Porta la tua padella. Liefhebbers kunnen met hun eigen pan naar het restaurant komen waar Pietro en zijn team klaar staan om deze pan te vullen met de heerlijkste Italiaanse gerechten. Over het hele concept is nagedacht: van het wachten in de rij tot aan de opmaak in de pan. Het zorgt voor een succesvol concept met lange rijen voor het restaurant, uiteraard op coronaveilige afstand tot elkaar. Het concept is zelfs zo succesvol, dat Hetty en Pietro weer kunnen investeren in hun restaurant om het nog mooier te maken. Hun geheim? Trouw blijven aan je waarden en een concept bedenken, dat daar naadloos bij aansluit. 

Transcript

00:00:00
De allereerste aflevering van met stad en ziel. Vandaag zijn te gasten Hetty en Gerrit-Jan van Italiaanse restaurant Andreas in Zwolle. We krijgen een inkijkje in het concept van Andreas en in de hoofden van twee hele mooie, creatieve en vooral heel gepassioneerde mensen. We hebben het vooral gehad over hoe zij als ondernemers in deze moeilijke coronatijd creatief blijven en met een bak positieve energie een mooi en succesvol concept hebben neergezet. Porta la tua padella.

00:00:30
Hetty en Gerrit-Jan, van harte welkom.

00:00:34
Nou, dank je wel.

00:00:35
Dank je.

00:00:36
Ik heb begrepen dat jullie normaal eigenlijk een drie eenheid zijn. Dan mist er één.

00:00:40
Er mist er een.

00:00:41
Wie mist er? En waarom?

00:00:42
Belangrijke schakel in dit gezelschap, maar dat is Pietro, de chef, maar die is al druk met de voorbereiding in de keuken voor aankomend weekend.

00:00:51
Oké. Want jullie zijn van D’Andrea’s in Zwolle.

00:00:55
Ja, klopt.

00:00:57
Wat is D’Andrea’s?

00:00:59
Wat is D’Andrea’s? D’Andrea’s is een een heerlijke plek in Zwolle om te vertoeven. Een Italiaans restaurant met eigenlijk ook een aperitivo bar, nu alles even anders door de coronasituatie natuurlijk. Maar normaliter dan zijn wij een kleinschalig restaurant waar we 30 diner gasten kunnen ontvangen en waar we een kleine aperitivo bar hebben, waar mensen ook binnen kunnen komen zonder reservering om gewoon even lekker een glaasje wijn of iets dergelijks te komen drinken en hebben ook een borrel plankjes en dergelijke bij. Ja tuurlijk, alles Italiaanse stijl. Kleinschalig restaurant waar Pietro kookt met een team van nog twee jongens, Dion en Armel en hij kookt daar zonder menukaart. Normaliter verrassing menus, iedere dag anders en de gasten kunnen aangeven hoeveel gangen ze willen gaan doen. Ze kunnen kiezen tussen de drie, vier of vijf gangen en het is echt een avond uit. Dus een hele avond tafelen. Dus we hebben ook geen verschillende shifts of zo. Het is gewoon één zit, avondje uit, lekker genieten. Uiteraard kunnen gasten aangeven of er iets is waar Pietro rekening mee moet houden, dieet wensen of iets dergelijks dan past die dat aan in het menu. En dan verder zeggen we altijd gewoon het lekker over je heen laat komen. Dat is ons restaurant in een notendop.

00:02:14
Mooi! En jullie zitten nu twee jaar in Zwolle.

00:02:19
Ja, dat klopt.

00:02:21
Is nog helemaal niet zo lang?

00:02:22
Nee, zeker niet, nee. Nee.

00:02:25
Voelt ook nog nieuw he?

00:02:26
Ja, ja.

00:02:28
Wij hebben hiervoor een restaurant gehad in de plaats Elburg en daar zijn we eigenlijk een beetje per toeval ooit beland. Pietro was daar ooit vroeger begonnen met een kleine afhaal pizzeria. We woonden toen al in Zwolle, ik kom uit Zwolle en hij is daar.. toen kon je daar een pandje huren en is hij daar een kleine afhaal pizzeria begonnen. En dan praat ik over ’89. Ja, in ’89 is hij daar begonnen en hij wilde graag een Italiaans restaurant beginnen. En nou, lang verhaal, kort. Uiteindelijk kwam daar de kans om een ander pand te huren en dat was in 1994. Toen heb ik ontslag genomen bij mijn werkgever in Zwolle, waar ik toen de tijd werkt in de detailhandel en ben ik ook dat horeca avontuur ingestapt en uiteindelijk hebben we in Elburg met het restaurant 24 jaar gezeten. Toen waren we toe aan een nieuwe uitdaging. En we wilden nog heel graag in Zwolle wat gaan doen, omdat het ook wel gewoon home-town is. En we hadden een heel leuk idee, waarvan we dachten: dat moeten we in Zwolle neerzetten. Dat is de juiste stad ervoor. En toen hebben we onze zaak verkocht in Elburg per 1 januari 2018 en toen zijn we op zoek gegaan naar een pandje in Zwolle.

00:03:39
En Gerrit-Jan, jij bent volgens mij halverwege in Elburg ook ingestapt hè?

00:03:42
Ja, ik ben in 2002. Eigenlijk kende wij elkaar al daarvoor. Ook ik kom oorspronkelijk uit Elburg en ik was eigenlijk gewoon een vaste gast op de zondagavond een biertje doen aan de bar en ging daar eten en dat soort dingen. En nou, dat werd een vriendschap uiteindelijk. En uit die vriendschap was het weet je dat, dat was gewoon nou gezellig, dat was leuk en we deden heel veel dingen samen. Ik ben oorspronkelijk banketbakker daar kom ik vandaan. Maar ja, tegen die tijd de banket bakkerij waar ik werkte, die stopten d’r mee en toen kregen we echt zo van… Nou ja, zij zocht iemand vast aan de voorkant, in de bediening en ik zocht een baan. En toen zaten we echt zo een beetje. Ik dacht: ja horeca ik vind ik ook wel leuk of niet? Ja twijfelde nog een beetje en toen was eigenlijk een gezamenlijke vriend van ons die zei van ja, oké, jij hebt een baan voor iemand, jij zoekt een baan. Waarom ga je niet gewoon, ga gewoon werken weet je? Wat zit je hier nou moeilijk te doen? En toen zaten we echt zo’n beetje nou met een glaasje wijn en toen dachten we: ja, maar ja, we zijn ook bevriend. Hoe gaan we dat dan doen? Nou, toen hebben we echt tot nou, tot ’s ochtends wat was het? Zes uur of zo geloof ik.

00:04:42
Ja, een heel lang sollicitatie gesprek.

00:04:42
Tafel: zes en..

00:04:45
Heel veel wijn?

00:04:46
Ja, en toen was het echt zo van toen ik wegging ik zei, heb ik dan een baan? Weet je echt zo? Nou, dag, daarna hebben we gemaild. Toen was het nog niet zo van het snel met de Whatsapp en dat soort dingen. Het is een mailtje van nou, misschien moeten we toch nog even praten, even over hebben, en dat was in 2002. Toen ben ik 1 januari daar begonnen en ik heb zestien jaar voor hun dan ja werkzaam geweest en Pietro in Elburg.

00:05:08
Niet alleen voor ons maar met ons.

00:05:10
Ja met ons, maar in ieder geval dat ik daar werkzaam was en toen uiteindelijk kwamen hun toen ook met dat plan van Zwolle. Ik ben intussentijd ook verhuisd van het Elburg naar Zwolle. Dus Zwolle werd ook mijn stad eigenlijk. He, dan woon ik, daar werk ik en of dan werk ik dan nu, maar had ik ook mijn sociale leven. Dus toen hun met die plannen kwamen toen dacht ik: ja, dat is natuurlijk wel heel erg gaaf om straks gewoon in Zwolle met hun dit om meteen te gaan doen. Zeg maar, en nou ja, zo is dat eigenlijk een beetje gerold gekomen. Ik heb nog heel eventjes in Elburg nog doorgewerkt en ik ben toen in de zomer gestopt en oktober 2018 opengegaan en weer bij hun ja aan de aan de bak, zeg maar dus ja.

00:05:45
Waren we weer met z’n drieën!

00:05:46
En waren we met zijn drieën, even een kleine scheiding gehad.

00:05:49
Ja.

00:05:50
En nog steeds vrieden ook dan?

00:05:52
Ook dat weet je? En was wel ook een beetje wat we toen ook zei, dat was het belangrijkste. Als niet zou klikken of dat dat werk niet fijn zou voelen en dat de vriendschap er zou onder lijden zijn. Nou, dan stoppen we gewoon klaar en dat hebben we gezegd. We zien het gewoon een half jaar en dan kijken we gewoon hoe of wat. Nou, ja, dat is nu 20 jaar geleden.

00:06:07
En even voor mijn beeld. Als je nu het restaurant inloopt ja, wat zie je dan als je binnenkomt dus voor de mensen die er nog niet zijn geweest? Waar loop je tegenaan als je binnenloopt als je voor de deur staat?

00:06:17
Ik denk dat mensen, wat mensen… Het is misschien niet eens zo wat mensen zien, maar het is denk ik meer ook wat mensen voelen, het is wat je ziet is wel gewoon. Nou vind ik persoonlijk een hele mooie ingerichte zaak, heel sfeervol een hele eigen stijl, want we hebben ook echt alles zelf ingericht en gewoon meubelmakers in Zwolle gezocht die onze plannen konden verwezenlijken en alles voor ons konden maken. Het is wat we eigenlijk wilden neerzetten met de zaak. Wat ons idee was, is iets wat ons in Italië veel overkomt dan zijn we op reis in Italië, Pietro komt zelf uit Napels, maar dan kom je soms onverwacht in een zaak, omdat je wordt daar eigenlijk een beetje naar binnen gezogen omdat je denkt: hé, wat ziet dat er sfeervol en gezellig uit? En je ziet lekkere dingen. En je zit daar en voor je het weet zit je daar een hele avond en heb je gewoon een heerlijke tijd. En dat was iets wat we heel erg in ons achterhoofd hadden. We wilden een zaak neerzetten, mensen gewoon, ja, gewoon vanaf buiten eigenlijk al naar binnen toe worden gezogen dat ze denken: hé, wat zit hier? En ja, ik denk dat dat gewoon heel goed is gelukt. Dat merken we ook gewoon dat mensen die voorbij lopen altijd blijven staan en naar binnen kijken. En de inrichting is, denk ik, ja, d’r is veel te zien. We hebben heel veel details gebruikt, zonder dat het op je afkomt dat is ook belangrijk, vind ik in een interieur. Dat je wel gewoon ook onderdeel wordt van en het moet geen… Ja, je kunt iets heel strak, mooi inrichten maar het moet geen toonzaal of zo worden, want je wil sfeer creëren. Je wil gewoon dat mensen zich lekker voelen, dat mensen gaan ontspannen, dat er iets van ze afvalt als ze een avondje uitgaan en ik denk dat we dat heel goed hebben weten te bereiken, gewoon met het interieur en ook met de verlichting en het geluid. En dan weet je het is alles bij elkaar als je een sfeer wil creëren, want je kunt iets nog zo mooi inrichten maar je hebt een verkeerde verlichting en je sfeer is anders. Dus en we hebben ook echt wel dingen aan moeten pakken, ook in het begin ook qua geluid. We merkten gewoon dat het heel erg hol allemaal klonk, dus ze moesten ook echt wel iets aan de akoestiek gaan doen en dat soort dingen, want dat heeft ook allemaal met sfeer beleving te maken. Dat zijn niet altijd de dingen die gasten zien, maar die gasten wel voelen.

00:08:32
Dus het is niet mogelijk om het in één keer goed neer te zetten. Dat gaat stapje voor stapje wordt dat beter?

00:08:37
Nee nou nee, het is wel belangrijk om het in een keer goed neer te zetten. Zeker tegenwoordig, he.

00:08:40
Dit zijn details eigenlijk?

00:08:42
Ja, want toen wij vroeger natuurlijk met de zaak begonnen, hadden we nog geen internet. Uit die tijd kom ik, toen was er geen internet en toen kon je ook nog heel langzaam iets opbouwen en dan had je ook huis-aan huis foldertjes en dus dat duurde wel langer voordat je mensen naar binnen trok. Maar tegenwoordig hebben we natuurlijk wel internet en dat is echt superfijn maar daar zit natuurlijk zitten twee kanten aan. Dus tegenwoordig is het wel belangrijk dat je een zaak gelijk goed neerzet en dat je bepaalde dingen gaat aanpassen al naar gelang dat je bezig bent. Dat is niet erg, want je komt er ook wel achter dat sommige dingen gewoon verbetering kunnen hebben. En tegenwoordig is het wel zo dat, je moet het wel gelijk, het moet wel een concept zijn. Dat is gewoon dat was vroeger speelde dat een minder grote rol, maar dat speelt tegenwoordig een hele grote rol.

00:09:29
Ik kan me ook wel voorstellen dat de corona tijd nu dan eigenlijk dát nog extra op de proef stelt?

00:09:31
Ja, klopt. Ja dat doet het zeer zeker. Tuurlijk vanaf maart zitten we nu in deze periode en nou ja, daar komt nog steeds geen eind aan. Hé, dat, dat is wel duidelijk. Maar je ondernemerschap wordt wel heel erg op de proef gesteld. Natuurlijk, omdat gewoon alles wat ik net heb geschetst, van hoe wij dan die zaak zijn begonnen en ook met Gerrit-Jan en de gezelligheid en alles wat we… Dat moet je dus in één keer op een andere manier gewoon zien over te brengen bij je gasten. Want ja, hoe ga je dat dan doen? In maart waren we natuurlijk allemaal in shock, 15 maart, want je, ja, je kon het gewoon eigenlijk helemaal niet bevatten dat je echt dicht moest. Ik weet nog dat een aantal weken ervoor dat de geluiden al wel kwamen en dat je dacht van: nou, dat doen ze heus niet ze gooien de horeca toch niet dicht? Dat kan toch niet. In het hele land, dat kan toch niet! Maar ja, je ziet dat het in de landen om je heen al gebeurt en ik had eerlijk gezegd nog wel zoiets dat ik dacht van nou, dat kan niet, dat doen wij hier niet, dat is onmogelijk. Maar nou, dat was natuurlijk niet zo, dus de tijd, he.

00:10:34
Zo zaten wij ook dat hele weekend er zo’n beetje in, hé van, nee, dat gaat echt niet gebeuren. Weet je, dat doen ze niet, en ook wel beetje zo van: in België was al de lock down en hij dacht er nog steeds nee, weet je. Dat gaan ze niet doen. En dat wilden we ook niet aan he, dat was het ook een beetje! Zo van, want je bent zo en zo flow je zit zomaar met zomer te werken en alleen maar met die gasten bezig en de gezelligheid. Ja, en dan in één keer, dan is het van stekken d’r uit en denk ik: Hoezo dan weet je nou, we hebben die avond echt wel gezeten dat we zeiden van nou ja, doe maar wijn, want ik weet het ook niet meer, weet je gewoon zo. Dus dat was een hele rare, hé, die eerste was een hele rare tijd, zeg maar vanaf ja, die eerste paar weken zeker, zeg maar.

00:11:07
Ja, toen dachten we nog dat om twee weken ging in het begin.

00:11:10
Ja.

00:11:11
Volgens mij heb ik in die eerste lockdown ook bij jullie nog daarna op het terras gezeten, een wijntje drinken met een vriendin?

00:11:17
Ja, ja.

00:11:19
En toen hoorde ik ook dat jullie een paar weken, dat jullie elkaar wel heel intensief opzochten, maar heel leuk was het niet?

00:11:26
Nee, niet, weet je, we hebben ons d’r wel ook weer met z’n drieën doorheen geslagen, weet je, we hebben gewoon iedere dag rond drie uur appte we even met mekaar van: nou, dat gaan we doen, fietsen, wandelen of whatever? Dat was eigenlijk het tijdstip dat we normaal gesproken naar het werk zouden gaan. Dus wat we hebben gedaan, is dan, dan was het soms een uurtje wandelen, soms stukje fietsen, nou, dan dronken we even een wijntje aten we samen nog even of zo, en dan gingen we naar huis en dat was het nou, het was weer een fijne dag, huppake vink eronder, en nou morgen! Ja, we hebben wel weer contact. En zo hebben we dat eigenlijk wel, die hele periode gedaan, en daar hebben we ook wel… Vind ikzelf dan, dat vinden we allemaal wel, van dat je tot een rust kwam en dat nou, het was wel oké of zo weet je, dat voelde wel even goed en dat was ook een rare gewaarwording. Maar uiteindelijk zijn we daar wel doorheen gegaan, met z’n allen. En dat ja.

00:12:08
Elf weken.

00:12:09
Elf weken lang, ja, en dat ja, en dan komt het moment weer dat je open mag. Dat was ook weer spannend, want hoe ga je dan open? Hoe gaan mensen doen? Hoe zit je dan met die anderhalve-meter hoe sta je er zelf in en zo? Dat was ook de eerste dag was gewoon spannend, was echt wel gewoon buikpijn weetje zo van net dat je voor het eerst weer iets gaat doen en dat denkt nou dat weet ik niet hoor.

00:12:27
Dat had je natuurlijk met al die maatregelen, dus dat was natuurlijk alles was voor het eerst en deze tweede lockdown is weer echt anders. Die ervaar je anders als de eerste lock down, omdat het toen gewoon eerst zaten we in die shock, toen zeiden ze twee weken dicht. Nou, dat werd uiteindelijk gewoon elf weken was natuurlijk ontzettend lang. We hebben wel wat dingen gedaan om in contact te blijven met onze gast. We zijn toen niet gaan afhalen bezorgen of dat soort dingen. Pietro, die zei toen gelijk wel, van, dat ga ik gewoon niet doen. We hebben in deze twee jaar nu echt iets opgebouwd en die is neergezet in Zwolle, maar ik kan niet achter de kwaliteit van mijn gerechten staan als mensen dat komen ophalen en ik moet dat in allerlei bakjes en plastic zakjes en weet ik veel wat gaan stoppen. En dan komen mensen thuis met hun eten. En dan? Dan, ik heb er geen zicht meer op. Ik weet niet hoe ze het gaan bereiden gooien ze dat in een magnetron, hij had echt, hij was heel stellig en ik ga dat niet doen. Ik wil dat gewoon niet. Dus wij zeiden van: nou, we gaan deze tijd overbruggen, dat komt goed, we hebben een buffer opgebouwd. D’r waren natuurlijk pakketten vanuit de overheid om je te ondersteunen. Daar konden we ook gebruik van maken en we hadden zoiets van: ja, we, we zien het wel dat, maar we wilden wel, ook toen de tijd al wel in contact natuurlijk blijven met onze gasten. Dus we hebben wel dingen bedacht om gewoon toch zichtbaar te blijven, vooral natuurlijk op social-media want dat zijn dan wel je kanalen, waardoor je gewoon in contact kunt blijven met je gasten. Dus Pietro heeft een keer een kook video workshop gegeven. Daar konden dan maximaal tien mensen aan meedoen dat deden we met de Zoom en dat was echt een hilarische avond, want echt, zoals alles, bedenken wij altijd van alles, maar we bedenken dat nooit van a tot z, want we gaan we duiken erin. We zien het wel, hoe het gaat. Dus, we hebben nooit een script of zo hoe we dingen gaan aanpakken. Maar Pietro zei: ik ga gewoon koken, ik zet gewoon de laptop op die chefs bar. En nou, we zien het allemaal wel en het was een ontzettende leuke avond, was echt ontzettend veel animo voor. Daar hadden zich heel veel mensen voor ingeschreven, maar daar konden maar tien mensen meedoen omdat we natuurlijk met Zoom werkten en anders werd het veel te chaotisch, want dat werd nu al een chaos en scherm dus wat dat betreft. Maar dat was wel een hele leuke dag en heel goed voor het contact en ook voor onszelf om gewoon op de zaak met elkaar aan het werk te zijn.

00:14:41
Het was eigenlijk zo twee dagen met de voorbereiding.

00:14:43
Ja, we hadden veel voorbereiding. Boodschap doen, tassen maken voor de gasten die meededen, dus we hadden een boodschappentas gemaakt waar alle ingrediënten in zaten. Gerrit-Jan en ik gingen die dan ’s middags huis-aan-huis bezorgen. Had je het praatje even aan de voordeur met de gast om de tas af te geven, we hadden daar natuurlijk weer likeurtjes en van alles bij ingestopt omdat het moet allemaal gezellig.

00:15:02
Een kaarsje voor op tafel en alles erin, flesje wijn…

00:15:03
Ja dat hadden we helemaal aangekleed en Pietro, die deed het weer op z’n Pietro’s die gaat, dat is een gevoelsmens die bereidt ook niks voor, dus die doet eigenlijk dan ook maar wat en die neemt die mensen mee, gewoon in dat avontuur. En dat was echt superleuk en zo hebben we wel ook in die eerste lockdown gewoon wel dingen gedaan voor het contact, dat ja. Maar bezorgen en afhalen hebben we toen niet gedaan en daar hebben we nu natuurlijk wel voor gekozen bij de tweede lockdown.

00:15:28
En toen kwam zeven weken geleden weer de boodschap van ja, hoe vervelend ook. Dezelfde stap weer gezet.

00:15:35
Ja, het was echt, we hadden gewoon we hadden d’r wel rekening meegehouden dat er weer een lockdown zou komen, omdat je gewoon je hebt het dan meegemaakt die eerste keer, je volgt natuurlijk al het nieuws en dan denk je ook bij jezelf: oké, na die zomer gaat iedereen weer naar binnen. Hoe gaat dat dan? En toen dachten we: nou, we moeten daar rekening mee houden, dat ons dat nog een keer kan over.

00:15:56
Dat hebben we eigenlijk ook de hele zomer wel over gehad, weet je zo van, we gaan nu gewoon door. We hebben met het terras erbij. Normaal gesproken zouden we nou 30, 32 mensen doen, dus kan er nog wat bij kan er nog wat bij. Dat was ook echt zoiets van we d’r komt echt zo meteen nog wel weer een moment dat het gewoon weer misgaat en dat gewoon wel weer wat moeten doen, hé en s’avonds de terrassen kan dat nog? Ja, hoor, weet je gewoon zo he, zo zijn we ook en dat, dat komt ook allemaal goed, maar dat hebben we altijd gewoon over gehad. Ook zo van, daar komt echt nog wel iets, dat kan een week zijn, kan twee weken zijn, maar dat we nu alweer de zevende week in gaan dat zagen we ook niet aankomen, maar wel dat daar wel weer iets. Het kan niet zo zijn dat we de winter maar gewoon weer door fluiten en Corona bestaat niet meer. Nee, dus dat nee, nee.

00:16:35
Dus we hebben echt wel rekening mee gehouden, dus we hebben van de zomer, zodra het weer mocht, vanaf 1 juni gingen we weer open en toen dat mooi weer werd, toen hebben we ook gezegd van ja, we moeten gewoon pakken wat we pakken kunnen, om gewoon sowieso de schade van die elf weken wat te kunnen beperken. Dus wat extra gasten aannemen, omdat je en wat mensen binnen kunt zetten en wat mensen op het terras. Extra openingsdagen we zijn zes dagen gaan draaien in plaats van vijf dagen. We hadden vakantie gepland, normaal in augustus tien dagen. Hebben we natuurlijk met het team gezeten en overlegd hoe zij daar in stonden, maar iedereen was het ermee eens. Die vakantie, die skippen we gewoon, want het is mooi weer. We draaien augustus door, dus ja. Het hele team stond daar gewoon achter, dus dat beslissen we dan ook samen, want ik ga natuurlijk m’n collega’s niet opleggen dat zij dan hun vakantiedagen niet op kunnen nemen of zo. Dat moet een besluit zijn van ons allemaal. Maar iedereen had zoiets en dat is het voordeel dat je ook met een heel klein team bent. Natuurlijk, je bent heel hecht en iedereen zet z’n schouders eronder om zo’n zaak overeind te houden. Want we zeiden kan niet zo zijn dat ons prachtige bedrijf naar de knoppen gaa hierdoor. Dus, en daar hebben we ons allemaal echt heel erg voor ingezet, dus we hebben een super zomer gedraaid. We hebben heel veel weg kunnen poetsen van die elf weken dat we dicht waren. We hebben ook bij de tweede keer geen aanspraak hoeven te doen op de tweede NOW-regeling en alles wat het kabinet dan aanbood. We hadden echt zoiets van nou, als we ons eigen broek op kunnen houden, dan zou dat wel fantastisch zijn. En dat is gelukt, en we hadden in ons achterhoofd ook van: ja, als er straks weer in de winter of in de herfst wat gaat gebeuren, dan moeten we wel weer een buffetje hebben, dat we niet gelijk in de stress schieten omdat er weer wat mis gaat. Nou ja, daar zijn we nu achteraf gewoon heel erg blij om dat we dat zo hebben aangepakt, want die tweede lockdown die kwam veel sneller dan dat we hadden voorzien. Dat is een feit.

00:18:20
En wat hebben jullie toen gedaan?

00:18:21
Nou, toen, we hadden natuurlijk al in die week een beetje vooraf, want al een beetje na zitten denken van stel dat we straks nog een keer dicht moeten. Nou, op een gegeven moment voel je natuurlijk in de berichtgeving al van dat het eraan gaat zitten te komen. Toen was het nog wel weer een verrassing dat het vier weken gelijk was, want dat ging iedere keer rond twee weken. Die dag zelf ook nog en dan hoor je op de persconferentie meneer De Jognhe tussen neus en lippen door zeggen dat het vier weken is. Dus dat was wel echt even schakelen. Maar we hadden al bedacht van Pietro, die zei: gelijk van, ik ga wel iets maken, want het is nu herfst, we gaan de winter in. De gerechten lenen zich er veel beter voor. Ik kan echt een mooi gerecht maken van langzaam gegaard vlees, een stoofpot of iets dergelijks dus ik sta veel meer achter de kwaliteit. Ik weet dan zeker dat mensen dat gewoon, dat het thuis ook echt wel net zo goed is als dat je het hier op je bord zou krijgen. Dat was natuurlijk voor hem erg super belangrijk. Nou, toen zaten we een beetje met van: ja, hoe gaan we dat dan doen? Hé, zoals iedere ondernemer denk: ja, oké, dan moeten mensen dat meenemen. Dus wat heb ik dan nodig? Ja, bakjes en dingetjes om het allemaal in te doen. En toen zei hij: ja, maar daar gaat toch weer heel veel kwaliteit verloren. We waren een beetje bezig met het verpakkingsmateriaal want we hadden een week ervoor hadden we een pakket bezorgd gekregen op de zaak en het was echt een buitenproportioneel verpakt. Waar we ons echt ja, aan de ene kant was het hilarisch, dus moesten we heel erg lachen. Dat is gewoon. Het was echt een hele kleine koffie klop la en die zat echt in een nou een pakket waarvan je dacht dat er een grote koelkast of zo in zat.

00:19:48
Grote pallet, houten doos, piepschuim. Echt niet normaal zoveel als daar in zat.

00:19:52
Dat was een la, hè?

00:19:53
Een laatje van 60 bij 30, zo groot verpakt was het gewoon.

00:19:58
Ja, dus we moesten daar heel erg om lachen, maar het stoorde ons ook. Het stoorde ons echt dat we dachten: wat zijn we toch mee bezig! Iedere keer krijgen we pakketten binnen, die echt doos in doos en plastic en zooi en wat helemaal niet nodig is. Dus toen dachten we van: dat moet anders kunnen. En zo kwamen we wel op het idee om dat met dat afhalen ook anders te gaan doen. Dus toen zei ik op een gegeven moment tegen Pietro: als we nou vragen, als mensen gewoon nu gewoon hun eigen pan meenemen en dan doe je daar het gerecht in, dus we zaten dat een beetje zo te fantaseren en toen zei Pietro, ja, zouden mensen dat wel doen? En ik zeg nou, ja, we gaan het gewoon proberen. Dat lijkt me heel leuk. Als we dan gewoon een goed verhaal, dat mensen ook snappen waar het om gaat, want alles heeft ook met beleving te maken en dan mensen daar meenemen in ons verhaal, dan kon dat nog best wel eens zo zijn dat mensen dat echt wel leuk vinden. Nou ja, nu is het gewoon ja, blijkt dat men ze dat ontzettend leuk vinden zelfs, dus dat is hartstikke fijn.

00:20:56
Er staan nu er rijen.

00:20:58
Ja er staan nu echt rjien voor de deur.

00:20:59
Maar wel op anderhalve-meter?

00:21:00
Wel op anderhalve-meter uiteraard en het is gewoon Pietro, die kan nu gewoon een heel mooi gerecht maken in die pan, die kan, dat, die pan maakt die op net zoals dat hij de borden opmaakt in het restaurant. Dus het ziet er gewoon fantastisch uit. Het is niet dat hij nu een stoofpot maakt en dat er bij ons echt weet ik veel een pan op het fornuis staat van 50 liter of zo, die helemaal vol met een prutje zit. Dat is niet zo. Pietro maakt alles eigenlijk afzonderlijk en hij bouwt dat gerecht in die pan dan op is met de saus en dan komt het vlees erop en dan de groentes erbij en de… Dus dat ziet er mooi uit. Hij houdt natuurlijk rekening met het garingsproces zodat mensen, als ze thuiskomen, zet ze nog tien minuten op een laag vuurtje en dan is het gewoon klaar. En dan kunnen mensen gewoon lekker aan tafel en dan, ja, kan hij achter de kwaliteit staan. Wij hebben de beleving te pakken, we houden het contact met de gasten, want dat vinden we ook heel belangrijk. Daar kan jij misschien wel wat over vertellen.

00:21:51
Nou ja, dat is wel. Mensen staan in de rij met de pan en iedereen neemt een mooie pan mee en dat proberen ze natuurlijk zo mooi mogelijk.

00:21:57
Dat aller mooiste pan. Dat zou ik ook doen!

00:21:58
En we krijgen ook wel vettige pannen of een handvat er niet aan of whatever zeg maar. Maar iedereen probeert natuurlijk wel z’n mooiste pan mee te nemen.

00:22:06
Ja, je wilt niet voor schut staan.

00:22:06
Echt niet. Dus dan kom je aanlopen bij ons en dan zie je al zo’n rijtje, maar je weet al oh, die zijn allemaal vor de pan, want ze hebben allemaal een pand onder de arm of de tas, of ze hebben allemaal iets bij zich. Dus mensen hebben in de rij al contact met elkaar, dus die staan gewoon te kletsen. Dit en dat en leuk. Nee, ik heb de tweede keer. Ja, ik heb die rip al gehad en nee, oh, nee, ik ga nu voor de osseobuco en zulke gesprekken krijgen de mensen al in de rij, dan komen ze binnen. En dan nou, dan staat Hetty daar zo nou! Nou, laat de pan maar zien. Weet je, zo gaat het dan gewoon van wat zou het zijn? Nou, dan komt die pan d’r uit. Ja, het is gezellig en voor die men is het ook een soort uitje geworden. Weet je, we hebben echt. Laatste hadden we iemand die wilde afhalen en toen had hij gezegd van nou, dan ga ik wel even met de buurman het ophalen. Nee, zij ze, het is ook mijn uitje. Ik ga met jou die pan ophalen, want ik wil gewoon even de horeca in en die komen dan binnen en dan wordt die pan gevuld. Nou, een flesje wijn erbij, dessertje erbij, broodje en een likeurtje doen we dan nog even leuk in de tas. Nou, dat vinden mensen ook helemaal leuk. Weet je dat ze nog kunnen kiezen welke likeurtjes het is en ze gaan daar weer er uit en dan ben je ongeveer ja, als ze een half uur in de reis staan, dan ben je drie kwartier voor een pan lekker eten. Je gaat naar huis en is het is een avond uit, weet je en alle foto’s die wij doorgestuurd krijgen. Mensen dekken de tafel in, kaarsjes gaan aan, soms dan vragen we wel eens: nou moet er nog een lekker wijntje bij? Nee, ik heb al wat lekkers open! Is ook wel heel erg lekker, weet je zo. Dus dan is dat ook gewoon beetje hoe je dan, hé, dat is leuk, weet je dus het is niet alleen maar even die pan ophalen, het is een uitje van de week eigenlijk, hé.

00:23:31
En we hebben contact, we zien elkaar, we maken de zaak gezellig met muziek.

00:23:35
Kaarsjes gaan alles buiten is het netjes.

00:23:37
Ja, ze gaan naar de keuken natuurlijk en ze staan bij Pietro en Pietro, die ja, die maakt er natuurlijk wat gezelligs van en zo, dus hun staan ook met hun eigen pan bij ons in de keuken, is natuurlijk ook gewoon ja, bijzonder en weer anders dan anders. En…

00:23:51
Zijn allemaal verbaasd hoe het eruitziet he? Als dan Pietro de pan heeft gemaakt en dan gaan de groentes er op, dan is het met het kleur allemaal hoe het eruit ziet en dan nou, dan zit ze oh ik had echt zo’n stoof verwacht, of zo. Pietro maakt dan ook altijd de opmerking “niet roeren” weet je niet, weet je gewoon laag vuur. Maar dat, dat doen mensen dan wel, wat zei je ook alweer? Tien minuten? Vijftien minuten laag vuur, weet je. Ja, dus het is ja, dat is uiteindelijk het enigste wat ze hoeven te doen. En dan heb je ook nog een heel lekker gerecht en dat ziet er mooi uit. En voor mensen is het echt dan wat ik net al zei, dat uitje maar als je dan met z’n vieren je hebt met vrienden afgesproken dan kun je nog steeds met z’n vieren aan tafel zitten, bijkletsen. Dan hoeft er niemand in die keuken dit te maken of dat te maken. Nee, is het gas aan pan er op, flesje wijn open en je hebt nog steeds een hele leuke avond dus ja. Dat is denk ik wel gewoon hoe wij dat ook zien en hoe we dat voelen, maar ja.

00:24:41
Voelt nog steeds als een uitje en dat zie ik ook gewoon aan het contact wat ik gewoon met de gasten heb, omdat iedereen… Je voelt de betrokkenheid omdat mensen ook daarna gewoon ook ze appen me dan of dan appen ze fotootjes door. Het wordt natuurlijk heel veel gedeeld op social-media maar ook gewoon persoonlijk, of mensen die zeggen: je hebt gasten die zeggen van: ja, wij zijn niet zo met dat Instagram en zo en dan sturen ze het gewoon over de mail een foto, maar dan post ik de foto weer van hun of zo. D’r is dus heel veel feedback en zo en heel veel contact over en weer. Dus dat is al als mensen komen met hun pan, dan heb ik natuurlijk al veelvuldig app contact en dergelijke met mensen gehad. Dus het is ook gewoon ja, alsof je elkaar al kent. Het is al. Mensen komen ook vaak binnen en dan zeggen ze oh, want je dat ben jij natuurlijk, Hetty nou ja, d’r zijn verder alleen maar mannen in ons bedrijf dus…

00:25:28
Dus goeie gok!

00:25:31
Heel goed gegokt.

00:25:36
Dan roep ik altijd, nee dat ben ik!

00:25:36
Het is echt, ja, het is gewoon superleuk dus we zijn natuurlijk heel blij dat we een formule hebben gevonden die gewoon aan alle kanten ook alles brengt, dus en voor de gasten en voor onszelf gewoon mentaal maar, en dat het ook financieel wat brengt, waardoor je de zaak echt gewoon in de benen kunt houden en gewoon ja, goed kunt draaien met de zaak. Dat wil je natuurlijk ook het allerliefst dat je wil niet zitten afwachten van hoe het nou allemaal maar verder gaat.

00:26:02
En zijn er ook eerste kennismakingen met klanten, of gasten moet ik zeggen natuurlijk. Zijn d’r ook gasten die voor het eerst zijn en die voor het eerst komen?

00:26:11
Dat zie ook, die komen binnen en die oh, het is echt mooi, he oh, dat ziet er echt mooi uit! En dan zeg ik: ben je nog niet geweest? Weet je, zo. En dan zeggen ze nee, dat klopt, maar willen al zo graag alleen. Ja, we zitten best wel lang van tevoren vol gereserveerd, ook omdat we maar 30 mensen per avond doen. En die komen dan nu binnen. En sommige mensen van de nieuwe, hé die nog nooit zijn geweest, we zijn al twee, drie keer gewezen ophalen, zeg, ik heb nog nou, dat is zo fijn! Weet je dat ik gewoon weer met mijn pannetje kan en dat ik weer kan ophalen? En die reserveren dan ook wel voor de toekomst wel een plekje alleen. Die vinden het nu heel fijn dat ze gewoon binnen kunnen komen lopen en met hun pan. En voelen toch die nou, die beleving die wij dan proberen te geven. En dat, ja, dat is alleen maar leuk en je ziet het ook en dat is ook leuk hoe mensen daar op reageren. En ja, dan zijn ze enthousiast door de hoe het eruitziet en he, want jij net ook wel zei, weet je, de kaarsjes gaan aan, de muziek gaat aan, het is net alsof we gewoon normaal draaien, weet je gewoon.

00:26:59
We ontvangen de gasten nog steeds. Ja, alleen dan anders dan normaal. Ja, het is anders dan normaal, maar we kunnen nog wel steeds onze gasten ontvangen en dat zo voelt dat voor ons ook echt. Laatst had ik gewoon met iemand geappt en toen zei ik: ja, hoe had ik dat ook al weer gezegd, zo van, nou ja, dat ik dat had bevestigd, z’n bestelling en zo en dan. Maar ik had het schijnbaar een beetje op een manier gebracht, alsof die dus gereserveerd had, dus hij appte mij nog even terug. Ja, maar ik bedoel wel ik afhalen toch, jullie zijn toch niet open? En toen zei ik nee, oké, dat is ook zo. We zijn niet open, maar ik zeg: ja, ik wil niet van die winkel termen gebruiken. We zijn wel gewoon een restaurant en zo zijn we het ook gewend.

00:27:37
Ja. Ja, niet een plekje voor vier maar een pannetje.

00:27:39
Ja precies.

00:27:39
Ik het vindt ook wel klinken alsof het echt een ontzettende positieve draai hebben gegeven met zijn allen?

00:27:49
Ja, dat is ook zo en dan moet ik eerlijk zeggen, daar zijn we altijd wel van. Dat. Maar goed, we hadden het onderweg hier naartoe in de auto ook wel even over. En dan zitten we ook even een beetje, want ik had weer iets leuks bedacht voor oud en nieuw, voor oudjaarsdag en zo, en dus ideeën die…

00:28:03
Net in de auto bedacht?

00:28:04
Ja, ideeën poppen altijd op en toen hadden we het daar over en toen hadden we het ook natuurlijk wel over ondernemers die gewoon, ja, in heel zwaar weer natuurlijk ook zitten. Kijk, we hebben nu een formule te pakken die ons gewoon, ja, nog goed op de been houdt en zonder dat we daar steunpakketten voor nodig hebben. En maar dat is natuurlijk voor heel veel ondernemers niet zo. Het is natuurlijk gewoon echt dramatisch. En als jij gewoon een hartstikke leuk café hebt, wat moet jij dan gaan doen? Wat wat? Dat? Ja, een bier pakketje verkopen? Ja, dat is hartstikke leuk, wij, ik, dat doet zelf ook. Ik haal nu echt bij de slijter niet m’n biertjes of zo. Ik ga nu naar m’n collega’s in de cafés, die dan allemaal wel een soort bier winkel hebben geopend. En dan ga ik daar gezellig wat speciaal biertjes kopen en zo probeer je elkaar toch ook allemaal even ja en te zien en te spreken en af toen hard onder de riem te steken. Maar dan zie je wel bedrijven en dan denk ik, ja, die kunnen, gewoon niks eigenlijk, dus die zijn echt afhankelijk van de pakketten nu van de overheid en die zien gewoon een hartstikke leuk bedrijf. Zien ze gewoon dat dat drijfzand inzakken en dat is wel gewoon ja, dat vind ik echt wel, ja, wel moeilijk vind ik heel pijnlijk ook.

00:29:16
En van dat je dat ook ziet en omdat wij nu iets doen wat het slaat aan he en wij worden d’r zelf blij van, hé, dat is natuurlijk ook heel belangrijk.

00:29:23
En veel positieve energie natuurlijk.

00:29:25
Ja, en dat weet je. Als we in de avond klaar zijn en dan is het wel poeh, nou dat was echt gewoon één stuk door. Laatste zondag was dat ook drie uur lang alleen maar hé Piere pannen vullen en dit en bleef maar doorgaan. Die rij werd maar niet korter, zeg maar gewoon.

00:29:37
Kreeg Pietro het ook echt wel een beetje benauwd van hoor.

00:29:40
Die zei van pan, pan, ja! Maar dan dan heb je…

00:29:44
Dit was niet meegenomen in de plannen zeg maar?

00:29:47
Nee.

00:29:47
Dan gaan we leuk een paar pannetjes doen.

00:29:50
Hij is ook nog meer uren aan het werk dan normaal hoor, met het restaurant.

00:29:54
Maar dat is dan wel dan ben je klaar, he, dan, dan is het acht uur. De laatste mensen weg, dan ruimen we op met z’n allen. Dan drinken we nog een wijntje of zo en dan zitten we daar zo en dan zijn we heel blij. Dan, nou, het is gelukt, weer is ons echt en dat is soms ook wel kikken dat het gelukt is.

00:30:08
Ja.

00:30:09
Maar je weet ook dat er, ja, wel meer, dan denk ik, ja, die hebben dan bijna net niks of zo weet je en daar spreek je ook wel over en dan hoor je ook wel mensen over en dan zeg ik niet eens van wat wij deden, weet je, want dat vind ik dan soms ook nog wel… Ja, weet je dat je denkt, nou ja zeg, maar niet. Nou, dat is wel, nou ja, dat die positiviteit, want daar hadden we het een beetje over, zo van dat dat eigenlijk, dat we dat altijd wel doen. Altijd nu zeggen mensen die komen bij ons binnen, en nou, we hopen dat jullie in januari open mogen en wij roepen al standaard nee hoor, 18 dece mber.

00:30:40
Inmiddels weten we dat dat niet zo is.

00:30:43
Maar toch blijven zeggen.

00:30:44
Je kunt ja, wel positief blijven en als je gewoon alleen maar ja, negatief en als je allemaal mensen op een geven en om je heen op, die alleen maar zeggen: nou, het is allemaal wel, ja, nou misschien januari? Daar gaan we niet mee, weet je zo van tuurlijk weet je het, natuurlijk heb je in je achterhoofd of een stemmetje, dat gaat ‘m echt niet worden, die 18 december of natuurlijk hoop je het nog steeds. Maar ja, je moet daar ook ja in schakelen. Maar je moet er ook daar wel positief in blijven. En nou, dat is wel iets wat we ook weer met oud en nieuw dan weer een beetje gaan doen. En denk ik: ja, iedere keer weer een draai aan geven en dan wordt het voor jezelf leuk, maar voor de gasten helemaal leuk, weet je.

00:31:18
Dus wel, het ondernemerschap is nu wel gewoon echt vanaf maart, dus het is nou echt lang, we gaan straks naar naar al een jaar toe zo, het is constant schakelen. Dat is wel gewoon dat wat ik ook gewoon aan mezelf merk en ik heb soms ook wel momenten gehad, hoor, ik kan ook wel soms hele service tegen de muur aan gooien, omdat ik helemaal gefrustreerd raak. Gelukkig hebben we veel servies.

00:31:40
Er kan je wel eens een bordje sneuvelen?

00:31:41
Ah ja joh, maakt niet uit. Maar ja, weet je, het helpt gewoon niet, dus je moet wel, je moet ventileren natuurlijk, dat heb je ook nodig, maar je moet gewoon iedere keer schakelen en ja, ook daar word je steeds handiger in en je merkt gewoon dat je nu heel erg: normaal ben je natuurlijk, met je onderneming heb je best wel een soort toekomstplan en een visie. En ja, dat, ik merk gewoon aan mezelf dat je dat gewoon nu echt loslaat dat je echt gewoon in het moment gewoon nu ook. Ik ben zo zowel iemand van in het moment leven. Maar ik ben nu ook iemand van in het moment ondernemen en dat is echt, dat is echt anders, dat is gewoon, kijk niet meer vooruit, het is gewoon, dan hoor ik weer half januari, dan hoor ik De Jonghe weer zeggen dat het dat, dat moeten we nog maar zien te redden, half januari, dan denk ik ah stikt er ook allemaal in, het is gewoon ik kijk gewoon nu en wat ik nu kan doen en gewoon naar wat wij zelf kunnen doen. Want dat heeft gewoon, ja, geen zin om gewoon ja verder vooruit te kijken, want nu merk je dat de toekomst zo onvoorspelbaar is en ik weet dat wij alles zullen doen om gewoon door te kunnen gaan. En we hebben heel veel kracht, gewoon aan elkaar, veel positiviteit zo zijn we eigenlijk altijd en ik zie altijd de zonnige kant in het leven, ook in deze waardeloos ze tijd. Maar dat is ook het enige wat je gewoon kunt doen en omkijken naar elkaar en ook iets betekenen voor elkaar. Want ook met die pannetjes: het is belangrijk voor ons bedrijf, maar ik zie ook wat het met gasten doet. Dat gasten echt gewoon, die zitten ook thuis, die hebben ook studerende kinderen, die gewoon een thuiswerkplek waarvoor. Ja, dan hebben ze eigenlijk geen plek, maar ze moeten ergens thuiswerken en in zo’n gezin en iedereen heeft zo z’n eigen problemen, z’n eigen moeilijkheden, waar die tegenaan loopt in deze coronacrisis en dan denk ik voor die mensen die dan bij ons komen, als ik dan zie hoe blij ze dan zijn en hoe leuk het is en hoe gezellig we even zo’n praatje hebben, dat betekent ook voor andere mensen wat. Dus het is niet alleen maar je zaak redden, maar het is ook gewoon omkijken naar elkaar en dan met die kleine beetjes het gewoon allemaal wat leuker maken.

00:33:49
Ja, mooi, mooi.

00:33:52
Ja, maar zo voel ik dat wel en dat is zelfde als dat wij nu gewoon iets hebben bedacht voor oudjaarsdag want dan zit je te denken iedereen is druk met de feestdagen nu en iedereen heeft eens oké, met hoeveel mensen mogen we dan de feestdagen vieren? Onze agenda’s staat vol, gaat natuurlijk allemaal niet door met kerst. Mensen moeten dat thuis doen. Ik zeg oudjaarsdag is normaal altijd een hele gezellige dag, toch wel in de stad, waar iedereen z’n laatste boodschapjes nog moet halen en zo. En dus we dachten: ja, we moeten gewoon iets leuks gaan doen, ook op die oudjaarsdag voor even dat contactmoment met de gasten, dus niet zozeer ingestoken op, laat ik nu op oudjaarsdag nog zoveel mogelijk pannetjes verkopen. Dat zou ook kunnen, maar dat gaan we niet doen. We wilden juist meer weer iets bedenken, dat we gewoon even een contactmoment met de gasten hebben en dat we het voor onszelf ook nog een leuke oudejaarsdag van maken en dat ik nog iets mee kan geven aan de gasten met weer een positieve blik op de toekomst, op het nieuwe jaar. En ja, daar ben ik dan nu heel erg mee bezig.

00:34:49
Mooi ook om te horen hoe jullie die verbinding met mensen en de gasten, dat dat eigenlijk bijna een soort van sociaal werken wordt het bijna.

00:34:58
Het is nog steeds business hoor.

00:34:59
Nou, daar is ze weer.

00:35:01
We moeten eerlijk zijn, ik verdien er ook geld mee.

00:35:02
En dat hoeft elkaar dus niet in de weg te staan?

00:35:03
Dat hoeft elkaar zeker niet in de weg te staan.

00:35:03
Toch 25 minuten vol gehouden.

00:35:10
Knap he?

00:35:13
Ik denk: waar gaat het heen?

00:35:15
Maar wat ik me dan ook wel afvraag, houden jullie je dan ook wel eens bezig met Zwolle als stad? En waar, hoe het met het centrum, met het hele centrum eigenlijk gaat, want daar ben je dan eigenlijk ook onderdeel van.

00:35:29
Ja, dat denk ik wel, want als je kijkt. Een voorbeeld, bijvoorbeeld met ons terrassen, hé, we maken iedere dag nog steeds het terras schoon, schoon maken al die dingen meer, weet je zorgt dat het netjes is en zo en daar probeer je natuurlijk ook dat mensen daarin meegaan. Hé, dat ze gewoon ook de boel netjes houden, de kaarsjes aansteken die sfeer daar houdt zeg maar gewoon in de stad en dat dat ja, dan merk ik wel dat steeds ook meer gebeurd hebben we afgelopen zomer ook wel weer gezien, zeg maar gewoon hoe mensen daarin mee gingen, de collega’s en zo en dat dan wordt een zo’n plein wordt alleen maar leuker en dan is het bij ons gezellig. Maar dan is het ook bij de buren gezellig en daar is het ook gezellig en dat is diversiteit op het plein. Maar we hebben hele mooie zomeravonden gehad. Nou, het is gewoon een heel leuk, sfeervol plein met allerlei verschillende takken van sport. Wat er gebeurt, het is bier, het is de Italiaan, het is de sushi het is alles eigenlijk wat er gebeurt en dat geeft het plein wel gewoon heel veel reuring waardoor mensen ook naar dat plein komen en dat mensen denk: hé, we gaan naar het Bethlehemkerkplein want dat is een gezellig plein om te zitten. Dus ik denk dat daar wel he, dat we dat zeker wel op die manier doen.

00:36:30
Nou, ik denk zeker, Zwolle is echt de laatste jaren heel erg gegroeid in het toerisme. Dat kun je echt merken, dat ik, ik zeg wel tegen mensen vanaf vroeger. Dan moest ik altijd iedereen uitleggen waar Zwolle lag, hé, vooral natuurlijk beetje in het westen. Dan moest je dat altijd heel erg uitleggen, want nou, Amersfoort wisten ze misschien nog te vinden, vanaf die kant maar Zwolle, dat zou dan ergens bij Groningen, of in de Achterhoek bij Twente, of zo dat van Twente dat zal…

00:36:53
Maar dat is allemaal hetzelfde he? Twente? Achterhoek.

00:36:56
Maar tegenwoordig is dat gewoon niet meer zo. En mensen, Zwolle staat echt wel op de kaart en mensen ontdekken Zwolle echt steeds meer en je merkt dat het toerisme heel erg groeit en je merkt ook dat mensen heel aangenaam verrast worden door de stad. Dus wij kunnen een hele leuke onderneming neerzetten, maar dat gaat echt wel breder dan dat, want als jij alleen op een eilandje zit, dan is er ook niks aan. Je hebt elkaar gewoon nodig. Dus wij hebben als horeca hebben wij ook de retail nodig. Natuurlijk, wij hebben goeie winkels nodig in de stad, we hebben kunst en cultuur nodig in de stad, we hebben een schone stad nodig, want dat alles, ja, dat heeft te maken met beleving en eigenlijk wat ik in het begin zei van onze zaak, hoe je dan bezig bent met zo’n inrichting en licht en geluid en sfeer, dat geldt eigenlijk ook voor een stad als jij naar een stad gaat, en dan kun je in een heel mooi, misschien historisch centrum ergens terechtkomen. In Italië ben ik wel eens in plaatsen geweest. Nou ja, waar je ziet dat het geld duidelijk op is en dat het geld vaak ook bij de verkeerde mens terechtkomt en dan zie je gewoon zo’n stadje in verval, en dan zie je gewoon op een gegeven moment vieze straten en ja, zo’n stadje kan nog zo eigenlijk zo mooi zijn, maar op een gegeven moment zie je dat dus gewoon niet meer. En als het niks te bieden heeft, dan, ja, dan staat de tijd daar stil en ik geloof, Zwolle is juist heel erg in ontwikkeling. Dat vind ik echt positief, ook met alle nieuwbouwprojecten vind ik gewoon rondom die stadskern vind ik echt prachtig. Wat de gemeente Zwolle daar doet. D’r is veel meer levendigheid in de stad, want er zijn natuurlijk veel meer inwoners, ook in het centrum gekomen. Dat echt zo rondom, aan de buitenkant van de gracht, met alle projecten die daar zijn neergezet, heb je dus ook dat er meer mensen wonen bij de stad. Dus dat ja, dat verlevendigd de stad natuurlijk ook geeft ook meer veiligheid in de stad als er meer mensen natuurlijk wonen. Hé, ik kan me van vroeger in de Diezerstraat nog wel herinneren toen er niet zoveel mensen op een gegeven moment meer woonde boven winkels en dan wordt zo’n stad krijgt een heel ander sfeertje als dan alles gesloten is. Maar als er weer meer mensen gewoon wonen, dat is tegenwoordig wel weer zo, dan zie je ook dat dat gewoon bijdraagt aan een bepaalde veiligheid in de stad en meer controle, sociale controle, maar ook kunst en cultuur. Natuurlijk met de komst van natuurlijk De Fundatie is natuurlijk echt een trekpleister voor de stad als je kijkt naar theater, De Spiegel en zo nou ja, is natuurlijk allemaal nu echt dramatisch voor die culturele sector, want je moet er niet aan denken dat zoiets verloren gaat.

00:39:28
Ja.

00:39:29
Tom, heb jij misschien nog een mooie afsluitende vraag?

00:39:33
Nou, ik vraag me af. Ik woon wat verder van jullie bedrijf vandaan, maar, ik vraag me af, hoe dicht bij kun je wonen om toch een keer langs te komen met een pannetje dat het eten toch goed blijft in de ogen van de kok zeg maar?

00:39:42
Nou, dat, dat gaat best wel goed, hoor, want onze pannetjes die…

00:39:46
Nou, we zitten nu in Deventer, maar we hebben vaste gasten uit Deventer en die zijn al twee keer geweest.

00:39:50
Ja.

00:39:51
Die rijden gewoon met de auto.

00:39:52
Misschien kunnen ze het voor je meenemen?

00:39:52
Ja, zetten ze het hier neer!

00:39:56
Nee, we hebben echt wel mensen die wel overal zo’n beetje vandaan komen en vaste gasten die zegt: nee, we gaan er toch heen en die staan ook in die rij en komen al lekker een pannetje ophalen. En dat hebben we nu al verschillende. Nou, streken zijn ze al geweest? Ja, ja.

00:40:08
Een halfuurtje rijden kan prima.

00:40:10
Prima, niks aan de hand. Krijg je nog een extra likeurtje d’r bij.

00:40:14
Niet onderweg opdrinken he?!

00:40:22
Je zou bijna zeggen voor onderweg ja, maar dat…

00:40:23
Nog een afsluitende vraag aan jullie dan. Was gaan jullie nu vandaag nog doen?

00:40:32
Donderdag. Nou, we gaan zo even naar de zaak. Denk ik?

00:40:33
Ja, we gaan even naar de zaak, we gaan altijd wel wat dingetjes voorbereiden en Sinterklaas komt eraan, dus ik dacht van, ik kan nog even wat leuker kleine geschenken maken, want ik heb ook een beetje zo’n tafel nu gemaakt met allerlei leuke Italiaanse producten. Ik dacht nou, misschien kan ik daar een paar leuke geschenk pakketjes van maken, wat mensen nog wel leuk vinden om met Sinterklaas straks mee te nemen. Dus dat ga ik even voorbereiden. Dus nou, de keuken is alweer volop in actie, natuurlijk met de voorbereiding, ja, dus we gaan zo eerst nog wat dingetjes op de zaak doen om alles weer klaar te maken voor het komende weekend.

00:41:05
Kijk eens aan.

00:41:06
Ja.

00:41:07
Nou, van harte bedankt dat julie hier vandaag wilde zijn. En Tom ook bedankt.

00:41:12
Ja, heel leuk.

00:41:12
Was leuk.

00:41:13
Zeker weten, een fascinerend verhaal dus heel mooi.

00:41:16
Ja en ook de goeten aan Pietro van ons.

00:41:18
Dat gaan we zeker doen!

00:41:18
Super, dank je wel.

00:41:23
Dank je wel.